In 1956/57 kwam de spectaculaire film over de aanleg van de Birmaspoorweg aftakkend vanaf de spoorlijnen naar Bangkok, Thailand naar het noorden richting Birma. De bedoeling van die lijn was de aanvoer van legermateriaal en manschappen voor het front in Birma richting India te vereenvoudigen ten opzichte van de kwestbare route over zee per schip vanaf Bangkok via Singapore naar Birma. Dat lukte maar ten dele, want de twee bruggen werden nadat de lijn voltooid was, kort erop gebombardeerd. Zie ook wikipedia.
Voor de bouw werden volgens het verhaal van de film Engelse ( maar ik denk ook Amerikaanse Nederlandse, o.a. Wim Kan en verschillende familieleden van mij) krijgsgevangenen (alle blanke mannen tot ± 40-50 jaar), alsmede zeer veel Javaanse, Thaise, Malaisische en Birmese inlandse contract-werklieden (romusha's genaamd) ingezet. De romusha's werden nog veel slechter behandeld dan de blanke krijgsgevangenen en hun dodental van 100.000 overtreft verre dat van de blanken van 15.000.
De lijn werd van twee kanten - de Birmese en de Thaise - naar elkaar toe gebouwd door een zeer ontoegankelijk oerwoud met veel moerassige stukken dus veel insecten die graag bloed wilden hebben om nageslacht te kunnen voortbrengen.
In de film gaat een Engelse officier aan de Japanse officier/bevelhebber vertellen dat de brug beter anders gebouwd kan worden: dat lijkt mij toch wel onjuist, want dat zou door de laatste als een zeer grote belediging opgevat worden, waarvoor de eerste zeer zwaar gestraft zou worden.
Faller bracht in 1958 de brug in verkleinde schaal uit ( de brug wan 150 meter lang en de loc reed bij de pijlers onder de bovenconstructie door) maar toch een 1 meter lang geheel.
In de bouwinstructie en op de doos werd veel aandacht aan de film besteed, vooral aan de Engelse spelers, de man die de Japanse commandant speelde komt nauwelijks naar voren.
Het ook een van de eerste films in CinemaScoop was, dat wil zeggen een projectiedoek dat niet meer in de verhouding 3:4 was, maar zoals nu met de teevee's 4:16. Wanneer je vooraan zat, moest je dus steeds van de ene naar de andere kant kijken om alles te kunnen zien.
Voor de bouw werden volgens het verhaal van de film Engelse ( maar ik denk ook Amerikaanse Nederlandse, o.a. Wim Kan en verschillende familieleden van mij) krijgsgevangenen (alle blanke mannen tot ± 40-50 jaar), alsmede zeer veel Javaanse, Thaise, Malaisische en Birmese inlandse contract-werklieden (romusha's genaamd) ingezet. De romusha's werden nog veel slechter behandeld dan de blanke krijgsgevangenen en hun dodental van 100.000 overtreft verre dat van de blanken van 15.000.
De lijn werd van twee kanten - de Birmese en de Thaise - naar elkaar toe gebouwd door een zeer ontoegankelijk oerwoud met veel moerassige stukken dus veel insecten die graag bloed wilden hebben om nageslacht te kunnen voortbrengen.
In de film gaat een Engelse officier aan de Japanse officier/bevelhebber vertellen dat de brug beter anders gebouwd kan worden: dat lijkt mij toch wel onjuist, want dat zou door de laatste als een zeer grote belediging opgevat worden, waarvoor de eerste zeer zwaar gestraft zou worden.
Faller bracht in 1958 de brug in verkleinde schaal uit ( de brug wan 150 meter lang en de loc reed bij de pijlers onder de bovenconstructie door) maar toch een 1 meter lang geheel.
In de bouwinstructie en op de doos werd veel aandacht aan de film besteed, vooral aan de Engelse spelers, de man die de Japanse commandant speelde komt nauwelijks naar voren.
Het ook een van de eerste films in CinemaScoop was, dat wil zeggen een projectiedoek dat niet meer in de verhouding 3:4 was, maar zoals nu met de teevee's 4:16. Wanneer je vooraan zat, moest je dus steeds van de ene naar de andere kant kijken om alles te kunnen zien.
Laatst bewerkt:
